Μέλι που παράγεται από τα βουνά της Φολόης .Το μέλι Βελανιδιας παράγεται από τα του δέντρου το οποίο συλλέγει η μέλισσα και το αποθηκεύει .
Ανάμεσα σε αρχαίους ψιθύρους και κάτω από χιλιόχρονες σκιές στήνονται από αργά την άνοιξη οι κυψέλες για να βοσκήσουν οι μέλισσες το ιερό δέντρο του Δία, τη βελανιδιά.
Μέχρι τον Αύγουστο, το πολύ Σεπτέμβρη, συλλέγεται αυτό το σκουρόχρωμο μέλι που έρευνες όπως η αντίστοιχη του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας και Σηροτροφίας στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το κατατάσσουν ως το ισχυρότερο αντιοξειδωτικό μέλι παγκοσμίως. «Καλύτερο και από το Manuka» σχολιάζουν άξιοι Έλληνες μελισσοκόμοι, μιλώντας στο περιοδικό, ωστόσο «λείπει» η οργάνωση που θα μπορούσε να προωθήσει τέτοια ακριβοθώρητα μέλια, που η παράδοση τα θέλει να βγαίνουν καλά και σε ποσότητα κάθε πέντε ή επτά χρόνια. Μια πιο συστηματική προσέγγιση, θέλει τις μέλισσες να τρυγούν άφθονα από τα μελιτώματα των βελανιδιών κάθε δύο χρόνια, κάτι που συνδέεται με την παραγωγή των καρπών που προκαλούν και τις εκκρίσεις, αφού το δέντρο εξαντλείται έπειτα από μια χρονιά με πολλά βελανίδια φορτωμένα στα κλαδιά του και την επόμενη δεν βγάζει άλλα.

Οι σημαντικότερες ποσότητες συλλέγονται στις οροσειρές Ροδόπης και Κερκίνης (Μπέλλες), στην Κεντρική και Νότια Πίνδο, στο Πήλιο και στην Κεντρική Πελοπόννησο, στο εντυπωσιακό δάσος της ΦολόηςΜέχρι τον Αύγουστο, το πολύ Σεπτέμβρη, συλλέγεται αυτό το σκουρόχρωμο μέλι που έρευνες όπως η αντίστοιχη του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας και Σηροτροφίας στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το κατατάσσουν ως το ισχυρότερο αντιοξειδωτικό μέλι παγκοσμίως. «Καλύτερο και από το Manuka» σχολιάζουν άξιοι Έλληνες μελισσοκόμοι, μιλώντας στο περιοδικό, ωστόσο «λείπει» η οργάνωση που θα μπορούσε να προωθήσει τέτοια ακριβοθώρητα μέλια, που η παράδοση τα θέλει να βγαίνουν καλά και σε ποσότητα κάθε πέντε ή επτά χρόνια. Μια πιο συστηματική προσέγγιση, θέλει τις μέλισσες να τρυγούν άφθονα από τα μελιτώματα των βελανιδιών κάθε δύο χρόνια, κάτι που συνδέεται με την παραγωγή των καρπών που προκαλούν και τις εκκρίσεις, αφού το δέντρο εξαντλείται έπειτα από μια χρονιά με πολλά βελανίδια φορτωμένα στα κλαδιά του και την επόμενη δεν βγάζει άλλα.

Οι σημαντικότερες ποσότητες συλλέγονται στις οροσειρές Ροδόπης και Κερκίνης (Μπέλλες), στην Κεντρική και Νότια Πίνδο, στο Πήλιο και στην Κεντρική Πελοπόννησο, στο εντυπωσιακό δάσος της ΦολόηςΜέχρι τον Αύγουστο, το πολύ Σεπτέμβρη, συλλέγεται αυτό το σκουρόχρωμο μέλι που έρευνες όπως η αντίστοιχη του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας και Σηροτροφίας στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το κατατάσσουν ως το ισχυρότερο αντιοξειδωτικό μέλι παγκοσμίως. «Καλύτερο και από το Manuka» σχολιάζουν άξιοι Έλληνες μελισσοκόμοι, μιλώντας στο περιοδικό, ωστόσο «λείπει» η οργάνωση που θα μπορούσε να προωθήσει τέτοια ακριβοθώρητα μέλια, που η παράδοση τα θέλει να βγαίνουν καλά και σε ποσότητα κάθε πέντε ή επτά χρόνια. Μια πιο συστηματική προσέγγιση, θέλει τις μέλισσες να τρυγούν άφθονα από τα μελιτώματα των βελανιδιών κάθε δύο χρόνια, κάτι που συνδέεται με την παραγωγή των καρπών που προκαλούν και τις εκκρίσεις, αφού το δέντρο εξαντλείται έπειτα από μια χρονιά με πολλά βελανίδια φορτωμένα στα κλαδιά του και την επόμενη δεν βγάζει άλλα.

Οι σημαντικότερες ποσότητες συλλέγονται στις οροσειρές Ροδόπης και Κερκίνης (Μπέλλες), στην Κεντρική και Νότια Πίνδο, στο Πήλιο και στην Κεντρική Πελοπόννησο, στο εντυπωσιακό δάσος της Φολόης.Μέχρι τον Αύγουστο, το πολύ Σεπτέμβρη, συλλέγεται αυτό το σκουρόχρωμο μέλι που έρευνες όπως η αντίστοιχη του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας και Σηροτροφίας στο Τμήμα Γεωπονίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το κατατάσσουν ως το ισχυρότερο αντιοξειδωτικό μέλι παγκοσμίως. «Καλύτερο και από το Manuka» σχολιάζουν άξιοι Έλληνες μελισσοκόμοι, μιλώντας στο περιοδικό, ωστόσο «λείπει» η οργάνωση που θα μπορούσε να προωθήσει τέτοια ακριβοθώρητα μέλια, που η παράδοση τα θέλει να βγαίνουν καλά και σε ποσότητα κάθε πέντε ή επτά χρόνια. Μια πιο συστηματική προσέγγιση, θέλει τις μέλισσες να τρυγούν άφθονα από τα μελιτώματα των βελανιδιών κάθε δύο χρόνια, κάτι που συνδέεται με την παραγωγή των καρπών που προκαλούν και τις εκκρίσεις, αφού το δέντρο εξαντλείται έπειτα από μια χρονιά με πολλά βελανίδια φορτωμένα στα κλαδιά του και την επόμενη δεν βγάζει άλλα.

Οι σημαντικότερες ποσότητες συλλέγονται στις οροσειρές Ροδόπης και Κερκίνης (Μπέλλες), στην Κεντρική και Νότια Πίνδο, στο Πήλιο και στην Κεντρική Πελοπόννησο, στο εντυπωσιακό δάσος της Φολόης.